3RY

ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΗΣ
DAYS OF THE HALCYONE
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Γιάννης είναι ένα παιδί μοναχικό και υπερβολικά δειλό. Κατορθώνει, όμως, να ξεπεράσει όλα του τα προβλήματα και να φανερώσει τις κρυμμένες ψυχικές του αρετές. Πρόκειται για μια ιστορία φανταστική με πολλά απρόοπτα, που ξεχειλίζει από αγάπη, τρυφερότητα και ανθρωπιά. Είναι ένας ύμνος στη φύση και τη ζωή.

Οι επισκέπτες

Σωτηρίου, Διδώ

Η Ντορίτα, μια θεοζώντανη μαθήτρια της Β΄ Λυκείου ξεφεύγει από τα προσωπικά της και τα ερωτικά καυγαδάκια με το Δημήτρη και πασχίζει να συγκεντρωθεί. Της φόρτωσαν να κάνει μια ομιλία γύρω απ' αυτό που λέγεται "χάσμα των γενεών". Και ενώ γράφει και σκίζει συνέχεια ανικανοποίητη, της κουβαλιούνται από το παρελθόν, δυο παράξενοι επισκέπτες. 
Οι αφηγήσεις και οι προσωπικές εμπειρίες τους, πότε τραγικές και πότε εύθυμες και σαρκαστικές, συνεπαίρνουν τη Ντορίτα. Η γυναίκα, η πιο σημαντική, είναι η πρώτη ελληνίδα πεζογράφος, η τραγική Ελισάβετ Μαρτινέγκο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και οι μαρτυρίες του νεαρού επισκέπτη που με χιούμορ και πικρία ανιστορεί τις ερωτικές αποτυχίες του και τα χάλια της παιδείας -όπου τυχερός λογίζονταν ο μαθητής που έχανε μόνο κάποιο δάχτυλό του από χάρακα και όχι και τα λογικά του... Ένα αφήγημα συναρπαστικό, απίθανο κι όμως απόλυτα αληθινό.

Δρόμοι της Άνοιξης
 Δημήτρης Μανθόπουλος

Αφήνουμε τη δημοσιά. Μπροστά μας τώρα έχουμε το χωριό. Να και το κυπαρίσσι του σπιτιού μας. Σημαδεύει τον ήλιο, που μόλις σκάει κεφάλι από την πλαγιά. "Καλημέρα σου, ήλιε", λέω μέσα μου και σκιρτώ. Όταν σε λίγο θ' ανέβει ψηλά στον ουρανό, η σκιά του κυπαρισσιού μας θα πέφτει ίσα πάνω στο παραθύρι της κουζίνας. Είκοσι δύο Δεκεμβρίου σήμερα. Χειμερινό ηλιοστάσιο δηλαδή. Κι ωστόσο λες και δρασκελίζουμε το κατώφλι του Μάρτη. Αρχή του χειμώνα, μα οι δρόμοι της άνοιξης είναι ανοιχτοί...

Ο δρόμος της επιστροφής στο χωριό όπου γεννήθηκε γίνεται για τον νεαρό Μελή ένα ταξίδι στον κόσμο των αναμνήσεων. Μέσα στο τρένο που τον μεταφέρει εκεί ζωντανεύουν όλα τα περιστατικά που σημάδεψαν τη ζωή του, από την παιδική του ηλικία μέχρι τη δύσκολη ενηλικίωση. Κοιμάται και στον ύπνο του έρχονται, σε όνειρα και εικόνες αλλεπάλληλες, πρόσωπα που τον συντρόφεψαν και άλλα που η σκληρή ανάγκη τα οδήγησε στην ξενιτιά, φίλοι που χάθηκαν, συγγενείς που τους αποχαιρέτησε δακρυσμένος, ενώ θυμάται ακόμα, ακροβατώντας πάντα ανάμεσα στη νοσταλγία, τη θλίψη και το γέλιο, τα δύσκολα χρόνια της επταετίας των συνταγματαρχών, μια εποχή που άλλαξε την Ελλάδα, χωρίς όμως να μειώσει στο παραμικρό τη μεγαλοψυχία των ανθρώπων της.

Μ' αυτό το βιβλίο του, ο Δημήτρης Μανθόπουλος συντάσσει με ευαισθησία, ανθρωπιά και αισιοδοξία, το συναξάρι μιας άλλης Ελλάδας, απευθυνόμενος τόσο σε νεαρούς όσο και σε ενήλικους αναγνώστες.

Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της
Μυθιστόρημα
Ζέη, ΆλκηΚωνσταντίνα! Κωνσταντίνα! Κωνσταντίνα! Κωνσταντίνα! Και έλεγε ότι δε θα ακούσει σήμερα τη γιαγιά της και τις τρεις αχώριστες φίλες της. Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Ε, βέβαια, πού να καταλάβουν αυτές από εφηβεία, που είναι της γενιάς της Κατοχής! "Μα δεν πήρες είδηση τίποτα;" ρωτάει και ξαναρωτάει η γιαγιά. "Όχι τίποτα." Είχε τόσο χαρεί για την καινούρια τους ζωή στη Γερμανία, που ούτε της πέρασε απ' το νου πως οι γονείς της μια μέρα θα χώριζαν. Κι ακόμη χειρότερα: ότι θα την έστελναν πίσω στην Ελλάδα να ζήσει με τη γιαγιά της για κάποιο διάστημα. [...]

Παιδιά του τελευταίου θρανίου

 Μαστρογιάννη, Ιφιγένεια
«Τα παιδιά του τελευταίου θρανίου» είναι η συγκινητική ιστορία μιας ομάδας παιδιών που τελειώνουν το Λύκειο, κάπου στα δυτικά της Αθήνας. Η ανούσια καθημερινότητα του σχολείου που αναλώνεται στο εξεταστικό σύστημα, η αλλοτριωτική έπαρση του, που καταφάσκει την αντιπαλότητα και κάνει τον άνθρωπο ευάλωτο, θα φέρουν τα παιδιά και τους δασκάλους τους σε αντίθεση, μέσα στην παλαίστρα με τους καθρέφτες, όπου δοκιμάζονται συναισθήματα και ιδέες, Η τραγικότητα της σύγκρουσης ανάμεσα στο μουμιοποιημένο εκπαιδευτικό σύστημα και στην παλλόμενη ολόγυρα ζωή θα προσδιοριστεί μέσα από τον τρυφερό, εφηβικό έρωτα του Παύλου και της Μαρίας και θα κορυφωθεί με τον ήσυχο, σαν «ψιχάλισμα φθινοπωρινό», θάνατο ενός παιδιού, Του πιο ζωηρού. Του πιο ευαίσθητου απ' όλους. Στο τέλος, η αρχέγονη αίσθηση των πραγμάτων και η γαλήνια καθημερινή εξέλιξή τους, ο έρωτας για τη ζωή και τον άνθρωπο θα δώσουν στα παιδιά αυτά δυνατότητα διαφυγής, για την αναζήτηση ενός νοήματος ζωής που το σχολείο αδυνατεί ή δε θέλει να δώσει. 

ΓΕΥΣΗ ΠΙΚΡΑΜΥΓΔΑΛΟΥ

ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ ΜΑΝΟΣ

 

Περιγραφή:

Η Φαίδρα κι ο Οδυσσέας είναι δυο νέοι στα δεκαοχτώ τους χρόνια. Εκείνη σπουδάζει θεατρολόγος, αυτός μαθηματικά και μουσική. Η Φαίδρα κι ο Οδυσσέας θα ερωτευτούν ο ένας τον άλλον. Ο έρωτάς τους όμως δε θα είναι μια ανέφελη περίοδος της ζωής τους, αλλά η τραγική στιγμή δύο νέων ανθρώπων που βρίσκονται αντιμέτωποι με την αδυσώπητη παρουσία του AIDS.

 

 
Θυμωμένα στάχυα
Λουντέμης, ΜενέλαοςΠεριγραφή : Από τις ωραιότερες αντιπολεμικές σελίδες που γράφτηκαν ποτέ είναι τα "Θυμωμένα Στάχυα" του Μενέλαου Λουντέμη. Γραφή ζωντανή, μεστή, εικόνες που μαρτυρούν όλη την αγωνία των παιδιών που ζήσανε τη φρίκη του πολέμου, χωρίς ποτέ να δώσουν απάντηση στο "γιατί". Σελίδες γεμάτες τρυφερότητα και ανθρωπιά για τις μάνες, τα παιδιά, τους παππούδες που μείνανε πίσω απ' τις γραμμές του πολέμου, περιμένοντας το γυρισμό των αγωνιστών.

Ένα παιδί μετράει τ΄άστρα
Μυθιστόρημα
 Λουντέμης, Μενέλαος
Σύντομη περιγραφή

Πήχτωσε το βράδυ. Λιγόστεψε κι ο αχός απ' τα κυπαρίσσια. Ανάψανε οι λαμπάδες τ' ουρανού. Όλα ήταν γάλα, γάλα, λουλάκι και σπίθες. Το ποτάμι μουρμούριζε μες στον ύπνο του κρυφά παραμιλητά. Το παιδί κείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε, ολόκληρο το βράδυ. Έγραφε το πιο πικρό, το πιο μεγάλο του παραμύθι. Την αυγή ξεκίνησε. Ήταν παρηγορημένο. Είχε καταφέρει όλη τη νύχτα να μετρήσει τ' αστρα. Να τα μετρήσει όλα, σιγά-σιγά, ένα-ένα... Όλα. Και τα βρήκε σωστά.

 Ηλίας Βενέζης
Η "Αιολική γη" γράφεται μέσα στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, σε μια περίοδο δηλαδή ανάπηρης ελευθερίας, ανυπέρβλητων δυσκολιών και ευτελισμού της ανθρώπινης ζωής. Η έως τότε δεκαπενταετής συγγραφική πορεία του Βενέζη είχε επιβεβαιώσει την εικόνα ενός δημιουργού με απολύτως προσωπικό ύφος και με βασική θεματογραφία την τραγικότερη εθνική περιπέτεια του εικοστού αιώνα, τη Μικρασιατική Καταστροφή, την οποία ο Βενέζης εβίωσε με οδυνηρό τρόπο ως αιχμάλωτος στα εργατικά τάγματα της Ανατολής, απ' όπου ελάχιστοι είχαν την τύχη να επιζήσουν. Αν "Το νούμερο 31328" αφηγείται τη φοβερή δοκιμασία στα εργατικά τάγματα και η "Γαλήνη" τις κάποτε ανυπέρβλητες δυσχέρειες των προσφύγων να ριζώσουν στη μητέρα πατρίδα, η "Αιολική γη" ανασυνθέτει την ευτυχισμένη ζωή των Ελλήνων στη Μικρασία πριν την Καταστροφή. [...](από τον πρόλογο του Δημήτρη Δασκαλόπουλου στην τεσσαρακοστή όγδοη έκδοση)

Χωρίς οικογένεια
Μαλό, Έκτωρ
Περιγραφή : Ο μικρός Ρεμί ζει ήρεμα και ευτυχισμένα με τη μαμά Μπαρμπερέν. Μια μέρα όμως ανακαλύπτει πως δεν είναι η πραγματική του μητέρα. Πώς θα βρεθεί να ταξιδεύει με το Βιτάλη και τα ζώα του και να δίνει παραστάσεις σε διάφορες πόλεις; Πώς θα γνωρίσει τον πρώτο του φίλο, τον ’ρθουρ; Θα τα καταφέρει τελικά να βρει την πραγματική του οικογένεια;

Ο δεκαπεντάχρονος πλοίαρχος
Ιούλιος Βερν


Σύντομη περιγραφή

[...] Στα 1878, πενήντα χρονών πια και διάσημος σ' όλο τον κόσμο, ο Ιούλιος Βερν κυκλοφόρησε το "Δεκαπεντάχρονο πλοίαρχο". Ο αρχικός τίτλος του ήταν "Ένας δεκαπεντάχρονος ήρωας", μα, ίσως με υπόδειξη του Χετζέλ, πήρε καινούργιο τίτλο. Απ' την πρώτη στιγμή της έκδοσής του, το μυθιστόρημα αυτό, όπως και όλα τα μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν, γνώρισε τεράστια επιτυχία. Χιλιάδες μάτια βούρκωσαν κι άπειρες καρδιές πόνεσαν με τα φριχτά παθήματα των δύστυχων νέγρων της Αφρικής. Ήδη στην Ευρώπη κυκλοφορούσαν και διαβάζονταν άπληστα οι περιγραφές από τις εξερευνητικές αποστολές του Λίβινγκστον, του Στάνλεϊ και των άλλων θαρραλέων σκαπανέων της μαύρης ηπείρου. Μαζί με τις περιγραφές για τόπους εξωτικούς και παραδεισένιους, το αναγνωστικό κοινό πληροφορούνταν τις απάνθρωπες ενέργειες των δουλεμπόρων σε βάρος του ντόπιου πληθυσμού. Ασφαλώς, γράφοντας το "Δεκαπεντάχρονο πλοίαρχο", ο Ιούλιος Βερν θα είχε υπόψη του το ημερολόγιο του Δαβίδ Λίβινγκστον. Απ' αυτό παραθέτουμε μια σελίδα, για να σχηματίσει ο αναγνώστης μια ιδέα του τι έγραφε στο ημερολόγιο του ο διάσημος εξερευνητής. (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Η Αρχαία Σκουριά (Μάρω Δούκα)

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: 
«Μετά τα Χριστούγεννα του ’74, μια παλιά γνωστή μου με πλεύρισε κι αν ενδιαφερόμουν να γίνω μέλος στην Οργάνωσή της έπρεπε να συμπληρώσω ένα ερωτηματολόγιο. Εγώ δεν ενδιαφερόμουν για την Οργάνωση που μου πρότεινε, αλλά μου άναψε την περιέργεια. Η ιδέα ότι θ΄ αρχίσω ν΄ απαντώ σ΄ όλα τα πώς και τα γιατί με συνάρπαζε. Ήμουν και συνηθισμένη. Αφότου έγινα αριστερή κι εξαιτίας των συνθηκών μονίμως είχα να λογοδοτώ και ν΄ απολογούμαι.» 

Βιβλίο-σταθμός η ΑΡΧΑΙΑ ΣΚΟΥΡΙΑ, δίκαια θεωρείται το μυθιστόρημα που καλύτερα από κάθε άλλο μιλάει για τα χρόνια της δικτατορίας (1967-1974), τους λαϊκούς αγώνες που έγιναν εναντίον της, καθώς και για το αποκορύφωμα όλων αυτών των προσπαθειών: την ηρωική εξέγερση στο Πολυτεχνείο. Πρωταγωνίστρια είναι μια 24χρονη κοπέλα, η Μυρσίνη Παναγιώτου. Μέσα από τα δικά της μάτια παρατηρούμε το δικτατορικό καθεστώς, το κλίμα της εποχής και παράλληλα γινόμαστε γνώστες των αφόρητων καταστάσεων που είχε επιβάλει η εφτάχρονη χούντα στον ελληνικό λαό. Η αρχή απ’ το βιβλίο όπως και ένα τμήμα από το τελευταίο κεφάλαιο, που παραθέτουμε στη συνέχεια, είναι χαρακτηριστικά του ύφους και του περιεχομένου του μυθιστορήματος. Ένα βιβλίο που συνεχώς επανεκδίδεται και διαβάζεται ανελλιπώς από τους νέους κάθε εποχής.

• Έρνεστ Χέμινγουεϊ

Ο γέρος και η θάλασσα

O Σαντιάγκο, ένας γέρος ψαράς μοναχικός, θα δώσει τη μεγαλύτερη κι ίσως την τελευταία μάχη του με το μεγάλο ξιφία στα βαθιά νερά. Θα χρησιμοποιήσει τη μαστοριά, το μυαλό και την τέχνη. Τρεις μέρες θα κρατήσει η μάχη κι ο Σαντιάγκο θα νικήσει. Όταν μπαίνει στο λιμάνι, αργά την τρίτη νύχτα, δίπλα στο βαρκάκι πλέει μονάχα το άσπρο κόκκαλο από το τεράστιο ψάρι που καταβρόχθισαν στη διαδρομή τους οι καρχαρίες.

Μια μεγάλη στιγμή στην παγκόσμια λογοτεχνία, ένας αξεπέραστος σταθμός. Γραμμένο απλά, μεταδίδει ένα πανανθρώπινο μήνυμα πέρα από τόπο και χρόνο: ο άνθρωπος μπορεί να καταστρέφεται, ποτέ όμως δε νικιέται.

ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΓΚΟΜΠΡΙΧ Ε. Χ.

Περιγραφή:

Ο Ernst Gombrich, ένας από τους εξέχοντες θεωρητικούς του εικοστού αιώνα, πέτυχε αυτό που ακόμα και σήμερα φαίνεται απίστευτο: να αφηγηθεί την ιστορία της ανθρωπότητας, από την εποχή του λίθου ως την εποχή της πυρηνικής ενέργειας, σύντομα, περιεκτικά, αλλά και με πειστικό τρόπο. Σίγουρος για τη φιλομάθεια των νεαρών αναγνωστών του, αλλά κι αυτών που έχουν μείνει νέοι, ζωντανεύει με γλώσσα απλή και γλαφυρή την ιστορία του κόσμου, τα επιτεύγματα του ανθρώπου, τη μετάβαση από τη μία ιστορική περίοδο στην άλλη, τις σημαντικότερες προσωπικότητες και συγκρούσεις με τέτοιο τρόπο, που ο αναγνώστης συλλαμβάνει αμέσως αυτή τη μακρά και περίπλοκη πορεία. 

Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Βιέννη το 1935. Το 2001, μετά το θάνατο του συγγραφέα, αυτός ο τόμος που είχε κυκλοφορήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα σε ολόκληρο τον κόσμο και είχε ήδη μεταφραστεί σε 21 γλώσσες, ξανακυκλοφόρησε σε μια νέα έκδοση, με διορθώσεις και προσθήκες του ίδιου του Gombrich, και με έναν πρόλογο της εγγονής του, Leonie Gombrich, που περιγράφει τη διαδικασία συγγραφής του από την πλευρά της οικογένειας.

   

Τα γκρίζα χρόνια

Δεϊμέζη-Καλιότσου,Άννα Περιγραφή : Το χρονικό του πολέμου του ’40 και της Κατοχής όπως το βιώνει και το καταγράφει ένα παιδί. Μέσα στο ημερολόγιο της Αννούλας ζωντανεύει ο πόλεμος της Αλβανίας, η πείνα της Κατοχής, η αντίσταση κατά των κατακτητών και η χαρά της απελευθέρωσης.

Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ

Η Άννα Φρανκ γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1929 στη Φρανκφούρτη από γονείς Γερμανοεβραίους. Παιδάκι ακόμα, έζησε στο πετσί της τη ναζιστική θηριωδία και το διωγμό. Η οικογένεια της, για να γλιτώσει, κατέφυγε στο Άμστερνταμ, όπου όμως ανακαλύφθηκε από τους Ναζί στο κρησφύγετο της τον Αύγουστο του 1944. Τα μέλη της οικογένειας διασκορπίστηκαν σε διάφορα στρατόπεδα• η Άννα πέθανε από τύφο το 1945 στο Μπέργκεν-Μπέλσεν.
Μόνος διασωθείς υπήρξε ο πατέρας της, ο οποίος εξέδωσε το ημερολόγιο της, που το έγραφε από 13 χρόνων στην Ολλανδία.
Το βιβλίο αυτό έχει μεταφραστεί σε πάρα πολλές
γλώσσες και -ως ντοκουμέντο- προξένησε σ' όλο τον κόσμο τρομερή αίσθηση και συγκίνηση.

Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου

Ζέη, Αλκη

Περιγραφή : -Σήκω, να' σαι ντυμένος. Έγινε πόλεμος! Δεν ακούς τις σειρήνες; Ήταν 28 του Οχτώβρη του 1940. Ο Πέτρος ξέρει τον πόλεμο μέσα από τα βιβλία του. Τον μαγεύουν οι ήρωες, οι ασπίδες, τα ξίφη, οι νίκες. ’ραγε, έτσι να 'ναι και στ' αλήθεια; Ο Πέτρος ζει τον πόλεμο, την κατοχή, την αντίσταση μαζί με τους γονείς του, την αδελφή του, τον παππού του και τη χελώνα του, το Θόδωρο. Κι εμείς τον παρακολουθούμε στο μεγάλο του περίπατο μ' όλες τις αληθινές του πια περιπέτειες, από τον Οχτώβρη του 1940, ώς τον Οχτώβρη του 1944 που η Ελλάδα ελευθερώθηκε.